Patron Szkoły

Jan Śniadecki

to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego oświecenia, matematyk i astronom, organizator i popularyzator nauki i oświaty, filozof i krytyk literacki.

Urodził się 29 VIII 1756 roku w Żninie. Naukę rozpoczął w farnej szkółce w Żninie, a następnie uczył się w Kolegium Lubrańskiego w Poznaniu, gdzie szczególnie zainteresowała go fizyka eksperymentalna prowadzona przez Józefa Rogalińskiego. Ukończywszy nauki w Kolegium, udał się do Krakowa, gdzie wkrótce zdał egzamin na bakałarza filozofii. W roku 1775 został promowany na magistra nauk wyzwolonych i doktora filozofii. W rok później sam rozpoczął pracę nauczycielską w Akademii od wykładu nieznanej tam prawie algebry. W dowód wielkiego uznania dla Śniadeckiego Kołłątaj powołał go na nauczyciela zreformowanej przez niego Szkoły Nowodworskiej. Okres ten zmusił go do intensywnej pracy nad sobą, bowiem był wykładowcą wielu nauk: ekonomii, logiki, mechaniki, hydrauliki oraz nauki o zachowaniu zdrowia.

Jako zwolennik świeckości uniwersytetu Jan Śniadecki w 1782 roku został sekretarzem Rady Wizytatorskiej i Szkoły Głównej Koronnej. Stał się najbliższym współpracownikiem Kołłątaja i współtwórcą planów dalszej rozbudowy Szkoły Głównej. W roku 1790 zaproponowano Śniadeckiemu stanowisko rektora Akademii Krakowskiej, nie przyjął go obawiając się, że nie podoła temu zadaniu, zgodził się jedynie na objęcie stanowiska prezesa Kolegium Fizycznego. W roku 1793 Śniadecki został delegowany do Warszawy i na Sejm Grodzieński.

W roku 1802 Śniadecki zdecydował się na wyjazd za granicę, zamierzając oddać się pracy naukowej. Nie wytrwał w tym postanowieniu i w roku 1807, ulegając namowom Czartoryskich, Kołłątaja i Czackiego, przyjął stanowisko kierownika Obserwatorium Astronomicznego i rektora Uniwersytetu w Wilnie.

Okresem wielkiej próby dla Śniadeckiego były lata 1812 — 1815. Swoimi wystąpieniami zdobył szacunek Napoleona; ocalił Uniwersytet i młodzież wśród wzburzonych fal dziejowych. Intrygi profesorów, którzy przedtem wyjechali do Petersburga, przyczyniły się do dymisji Śniadeckiego. Otrzymał ją w 1815 roku.

Jan Śniadecki jest autorem rozprawy „O Koperniku”, „Pismach klasycznych i romantycznych”, „O filozofii umysłu ludzkiego”. Cennym źródłem dla dziejów nauki w Polsce jest autorstwa Śniadeckiego „Żywot literacki Hugo Kołłątaja”

Ostatnie lata spędził u boku swej siostrzenicy Zofii ze Śniadeckich Balińskiej w Jaszczurach.

Jan Śniadecki to przede wszystkim niestudzony organizator życia naukowego w Polsce „mistrz i krzewiciel nauk matematycznych”, człowiek, który sprawom kultury polskiej poświęcił wszystkie swe wysiłki. Wśród swego pokolenia wyróżnił się szlachetnością, uczciwością, pracowitością i umiejętnością wymagania od siebie i innych. Dzięki swym walorom moralnym i intelektualnym cieszył się wszelkim szacunkiem współczesnych i zasłużył sobie na wdzięczną pamięć potomnych.

Ważne informacje

Ważne informacje

Ważne informacje

Skip to content